Κυριακή σήμερα και από την ώρα που ξύπνησα είχα μια επιθυμία <<να πάρω τα βουνά>>!!!!Έτσι και έγινε, χονδρό ντύσιμο, αθλητικά παπούτσια και ξεκινάμε!!!
Ο προορισμός όχι μακρινός , 36 χιλιόμετρα έξω από την Λάρισα, κατευθυνόμαστε προς την Αγιά και θα ανέβουμε στους πρόποδες του Κισσάβου σε ύψος 300 μέτρων για να συναντήσουμε ένα όμορφο και γραφικό χωριό το Μεταξοχώρι. Το χωριό λεγόταν και Ρέτσιανη δηλαδή ποταμοχώρι λόγω του ποταμού Άμυρου, που το διαρρέει.
Όπως καταλάβετε και από το όνομα του Μεταξο-χώρι ,το χωριό γνώρισε μέρες οικονομικής ανάπτυξης, λόγω της παράγωγης μεταξιού ,τον 17,18 και 19 αιώνα. Εδώ υπήρχαν πολλές βιοτεχνίες και οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την διαδικασία κουκουλοπαραγωγής. Με την πάροδο των ετών όμως έκαναν την εμφάνιση στην αγορά καινούργιες πρώτες ύλες για κατασκευή υφασμάτων όπως το ναύλον και τα συνθετικά και έτσι η σηροτροφία μπήκε σε δεύτερη μοίρα.
Σήμερα δεν υπάρχουν καλλιέργειες μουριάς στην περιοχή ,παρά μόνο ελάχιστα δένδρα στις αυλές των σπιτιών, για να θυμίζουν εκείνη την εποχή και οι καλλιέργειες αντικαταστάθηκαν με οπωροφόρα δένδρα όπως μηλιές ,κερασιές ,φουντουκιές αλλά και καλλιέργειες πατάτες. Οι καλλιέργειες μήλων άρχισαν το 1950 και καλύπτουν το 20% της παραγωγής στην Ελλάδα .
Το χωριό είναι μέσα στο πράσινο, δένδρα υψώνονται και φτάνουν μέχρι τον ουρανό και τώρα το φθινόπωρο έχουν τα ομορφότερα χρώματα του χρόνου!!!!
Το χωριό χωρίζεται στα δυο με ένα ρέμα να περνάει ανάμεσα του. Σταθείτε στο γεφυράκι που ενώνει το χωριό και κοιτάξτε δεξιά και αριστερά τα όμορφα παραδοσιακά σπίτια και αρχοντικά σε κάνουν να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλες εποχές.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση να τα ανακαινίζουν ή να αγοράζουν τα σπίτια καλλιτέχνες γιαυτό και το αποκαλούν και το <<χωριό των καλλιτεχνών>>.
Εδώ έχουν σπίτι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, η Άννα Βαγενά και ο Λουκιανός Κηλαιδόνης και πολλοί άλλοι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης.
Επισκεφτήκαμε και τον ξενώνα Σουλιώτη ,γνωστό στέκι καλλιτεχνών ,όπου γίνονται πολλές εκθέσεις και είδαμε τα έργα μιας Λαρισαίας ζωγράφου της Ολυμπίας Ματράκη.
Μου άρεσε η δουλειά της, ωραία πορτρέτα με μορφές από μακρινά ταξίδια. Η ίδια τα ονομάζει <<αρχόντισσες>>. Εμένα με ταξίδεψαν τα έργα της .
Οι κάτοικοι είναι λιγοστοί στο χωριό και έτσι μπορείς μέσα σε ένα όμορφο περιβάλλον να κάνεις τις βόλτες σου στα σοκάκια ,να πιεις ένα καφέ κάτω από τα πλατάνια , δίπλα από το ρέμα ,στην πλατεία του χωρίου και να απολαύσεις τα χρώματα τις μυρουδιές και τους ήχους του χωριού.
Και φυσικά βουνό χωρίς καλό φαγητό δεν υπάρχει ,αποφασίσαμε όμως να ανέβουμε πιο ψηλά στα 600 μέτρα ,στο χωριό Μεγαλόβρυσο,(η παλιά ονομασία του, Νιβόλιανη που σημαίνει Ουράνια πόλη στα Σλαβικά ).
Φτάσαμε στο χωριό αφού απολαύσαμε μια υπέροχη διαδρομή μέσα στο δάσος του Κισσάβου και είδαμε τον κάμπο της Αγίας από ψηλά .Στην πλατεία του χωριού βρήκαμε την ταβέρνα που ακούει στο όνομα Νιβόλιανη φυσικά και απολαύσαμε υπέροχα μαγειρεμένα και ψητά φαγητά. Αγριογούρουνο στιφάδο ,ένα θα σας πω κόλαση!!!!!!κεμπάπ χοιρινό και παϊδάκια όλα της ώρας !!!!
Κόκκινο κρασί ,γέλια και πολύ κουβέντα ,βάζοντας νέα πλάνα για ΤΑΞΙΔΙΑ και ΟΝΕΙΡΑ ολοκλήρωσαν το γεύμα μας , το οποίο σύντομα θα επαναλάβουμε .
Και φυσικά μετά από τόσο φαγητό ,πρέπει να περπατήσουμε και λίγο ,πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για την πόλη.
Μια μικρή βόλτα στο χωριό και στην πλατεία του, η φύση φόρεσε τα καλύτερα χρώματα της , ο ήλιος άρχισε να δύει και να χάνεται πίσω από τα τεράστια πλατάνια της πλατείας και αφού βγήκαμε στο ξέφωτο είδαμε το Αιγαίο μπροστά μας και ένα φεγγάρι να ξεπροβάλλει πίσω από το βουνό,το μεγαλύτερο φεγγάρι των 70 τελευταίων χρόνων.Μαγευτικές στιγμές στην όμορφη Ελλάδα μας.
Οι μπαταρίες γέμισαν για άλλη μια φορά και η επιστροφή στην πόλη ξεκίνησε με μια στάση στην Αγιά για τις απαραίτητες κρέμες, από γνωστό ζαχαροπλαστείο, όμως σύντομα θα ξαναπάρω τα βουνά γιατί η επαφή με την φύση με ξεκουράζει, είναι το καλύτερό μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου